عبدالرحیم نجّارزاده تبریزی، معروف به طالبوف فرزند ابوطالب نجار در سال 1250 هجری قمری در محله‌ی سرخاب تبریز به دنیا آمد. 16 ساله بود که برای ادامه تحصیل عازم تفلیس گردید و زبان و ادبیات روسی را در همان جا فرا گرفت. پس از آن روانه داغستان شد و به کسب‌وکار در آن جا پرداخت و موفقیت‌های زیادی در این مسیر کسب نمود. طالبوف نوشتن به صورت جدی را دیرهنگام و در زمانی که از مرز پنجاه سالگی گذر کرده بود آغازکرد. مقاله‌های او که معمولاً مضامینی اجتماعی و سیاسی داشتند در ایران با مقبولیت زیادی مواجه شد و همین امر باعث گشت تا در دوره اول مجلس شورای ملی به عنوان نماینده تبریز پذیرفته شود در حالی که خود وی هرگز به‌ایران نیامد و در داغستان ماند تا این که در اواخر سال 1328 هجری قمری چشم از جهان فرو‌بست.
کتاب احمد او شامل آرای سیاسی، اجتماعی، تربیتی و غیره اوست که بسیار تکنیکی و هوشمندانه ارائه می‌شوند. ویژگی‌های نوشتاری طالبوف از منظر ایجاز را می‌توان در استفاده وی از جملات موجز و کوتاه و نیز زبان ساده خلاصه نمود. البته منظور از زبان ساده در خصوص آثار طالبوف قابل‌فهم بودن آن برای عام است چرا که از آثار او چنین بر می‌آید که از کلمات غیرفارسی نیز بهره فراوان برده است که البته به سبب شرایط تاریخی و فرهنگی آن دوران، استفاده از الفاظ غریب چندان غریب نیز نبوده‌است. از دیگر خصیصه‌های نوشتاری طالبوف استفاده از فعل به جای یک جمله کامل است. تکنیک دیگر طالبوف، تکه‌نویسی است بدین معنا که کتاب را به "صحبت"های مختلف تقسیم نموده است و سپس در ابتدای هر صحبت یک تکه مقدمه یا اطلاعات عمومی قرار‌داده و در ادامه ماجرایی را با حضور پسر خیالی خود احمد شرح می‌دهد و بعد در دل آن ماجرا یا در انتها، آرا و اطلاعات دیگری را به مخاطب عرضه می‌دارد.