نقد داستان : این یک دلنوشته است تا داستان. دلنوشته ها بیان احساس نسبت به موضوع و موقعیت خاصی هستند. بار کلمات هم به همین ترتیب احساسی بوده و معمولا بر بیان احساسی نسبت به موقعیت یا شخصیتی استوار هستند. در دل نوشته ها کنش ها به هیجان داستانی نمی رسند. گره ای شکل نمی گیرد و اگر گره ای هست یک گره احساسی در درون شخصیت است.
این متن هم بیان احساس شخصی نسبت به امام زمان شده که به شب نیمه شعبان باز می گردد. همان طور که ملاحظه می شود شخصیت و گره مشخصی نداریم. حادثه و گره گشایی نداریم. کنش و واکنش نداریم. شاید تنها بخش قابل اعتنای این نوشته آ« سه نقطه و علامت های تعجب و سئوال باشند که کمی متن را از شکل معمول و انشایی خارج کرده اند و تداعی مفهوم خاصی را دارند اما چون بقیه متن یک نوشته احساسی است خواننده در ادامه آ« سه نقطه را هم در امتداد همین نوع احساس تعبیر می کند و باز به گره و داستان نمی رسد.
از حیث بیان احساسی، این نوشته سخن قشنگی است.