نقد داستان : متن نقاط مبهمی دارد. این فرد کیست؟ سرباز است یا آدم عادی؟ زن است یا کرد؟ جوان است یا پیر؟ فرمان ایست را ضرورتا به سرباز نمی گویند . خطاب به هرکسی می شود فرمان ایست داد. فرمان ایست ازروبرو است یا از پشت سر؟ اگر از روبرو باشد یعنی اجازه ورود نداده اند و اگر از پشت سر باشد یعنی جلوی عبور یا فرار را گرفته اند. هر کدام از این ها می تواند تفسیری جداگانه به متن بدهد. بعد هم این که چرا می خواهد برود؟
خیلی کلی گویی شده. برخی داستان ها با کلی گویی درنمی ایند. داستان هایی هستند که به تناسب موضوع و موقعیت نیازمند توصیفات بیشتری هستند. شما بنا را بر داشتن داستان کامل بگذارید تا کوچک شدن متن. اولویت اول نوشتن داستان رسیدن به یک داستان کامل است. در این جا ما نمی دانیم با چه شخصیتی باید گره بخوریم و با او احساس همزادپنداری کنیم یا همذات پنداری چون هیچ تصویری از او نداریم.