بازنده را از باخت نترسان

 _چیه لیلی، سر جِنگی؟!

 _شنیدی عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد؟ همه ش زیر سر پوله مامان سوری.

جعبه ی نون خامه ای را میگذارم پیش دست چروکش، روی عسلی:

 _گل پسرت پول زده به حسابم، بابت دو تا وامی که جاش دادم.

 _اون که شپش تو جیبش ملق میزد. صبی اَ مَ پول میخواس

  _قاطی کردم پولمو ندی، دیگه قرضت نمیدم. به تریج قباش برخورده.

خیال دارم با این پول و باقی پس اندازم یک ربع سکه ی دیگر بخرم. این نقشه را باید فردا اول وقت عملی کنم، وگرنه طلا بالا  و جیبم ته میکشد " خواستنیه پر افاده!"

دندان های عاریه اش را جا میزند. نون خامه ای را در کسر ثانیه میچپاند توی لپش. استکان چای را میدهم به دستش:

 _ حدس میزنم از این دوستای گاگولش قرض و قوله کرده.

  _دوساشم یه لا قباتر اَ ای.
فکر و خیال میریزد توی سرم. حقوق بخور و نمیرش را که میگیرد، اکبر طبری هم، پلاس سفره اش میشود و رفاقتی دور هم لقمه ای میزنند "لوطی  سفره دار! چرا سرش به سنگ نمیخوره."

مامان سوری پفی میکند. دو تار مو از سوراخ دماغش باد میخورد بیرون:

 _اَی لولی بازی درنمیاری یه چی بگم؟

  _بابو! قطره چکونی میحرفی؟

  _دم غروبی آ تو اتاقت در اومد، شاید.....

شل میشوم. خودم را میکشانم پای تختم. تشک را میدهم بالا. قیژ بلندی میکشد، انگار ریشه ی جگرش را کشیده ام " بی صاب فنر دررفته!"

دو دستی میکوبم توی سرم؛ جا تر است و بچه نیست. یک دست نوشته با خط خرچنگیش جاگذاشته:

 _یه بازنده رو از باختن نترسون!


  


 

 


 

 

نظرات